ارزش و عظمت ماه رمضان در پیشگاه خدا در حدی است که حضرت می فرمایند هرکار خوبی، کم یا زیاد، مالی یا اخلاقی، خانوادگی و اجتماعی را اگر کسی انجام دهد، بی برو برگرد به عمل نیکش مهر قبولی می‌زنند و کسی هم که حسناتش قبول شود، شایسته نجات و بهشت است... «والسیئات فیه مغفوره» گناه در این ماه آمرزیده است. چه گناهانی که قبل از رمضان توبه نکردم وارد رمضان شدم، چه گناهانی که غیر عمد در ماه رمضان از من سر می‌زند... عمدی ندارم با دین و خدا مخالفت کنم. خدا می آمرزد... چقدر پروردگار مهربان است.
در روایت داریم فردی وارد قیامت می‌شود عادت داشته هرجا می رفته، بسم الله می‌گفته است. وقتی از قبر در می‌آید «بسم الرحمن الرحیم» می‌گوید. سریع پرونده‌اش را به او می‌دهند. به پروردگار می‌گوید من در دنیا هیچ خطایی نداشتم؟ می‌فرماید: چرا...داشتی... می‌گوید: من به پرونده‌ام نگاه می‌کنم، می‌بینم همه خوبی‌هایم در این پرونده موجود است، اما اثری از بدی‌هایم نیست. نکند این پرونده من نیست. خطاب می‌رسد قدم به محشر گذاشتی و «بسم الله الرحمن الرحیم» گفتی، رحمت من پرونده گناهانت را پاک کرد.
اما بدانیم کشاورزان تا زمین را شخم نزنند، زمین محصول خوبی نمی دهد. خدا با نور قرآن دل را شخم می زند بعد می کارد. ایمان، خضوع، خشوع، محبت، کرم، سخا، خوش اخلاقی، یقین، توکل و صبر این‌ها بذری است تا زمین... تا دل ما آماده نباشد، رشد نمی‌کند و همچنین با نور کلام پیغمبر (ص) و 
کلام ائمه (ع) که سراسر نور است. من باید قلبم را در اختیار خدا بگذارم تا نور واردش شود. 
نور معمار عجیبی است! این نور وقتی وارد قلب شود، کاخ انسانیت و آدمیت و جوانمردی و فتوت و جوانمردی و شرافت و اخلاق را 
می سازد.«اذا دخل فی القلب انفصح و انشرح» ... به این معمار دلت را بده تا در این سرزمین گسترده ، بنای خوبی بسازد.
آب اگر راکد بماند، خراب می‌شود ولی آب‌هایی که حرکت می‌کنند خراب نمی‌شوند. اگر بخواهم در گناه بمانم بوی بد می گیرم... فاسد می‌شوم ... بیاییم خودمان را با دریای رحمت حق با پشیمانی وصل کنیم که این آب رحمت ما را با خودش ببرد...اگر بمانیم دچار زندگی و معیشت سخت می‌شویم ... «و من اعرض عن ذکری فان له معیشه ضنکا».